മഞ്ഞയും മഞ്ഞും പിന്നെ ഞാനും ...

...

ഏറ്റവും ഒടുവില്‍ അവിടെ നിന്ന് രക്ഷ പെട്ടു പോരുമ്പോള്‍ എങ്ങനെയെങ്കിലും ഒരു ജോലി സമ്പാദിച്ചു നന്നായി ജീവിക്കണം എന്നു മാത്രമേ മനസ്സില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നുളൂ. ഒന്നുമില്ലാത്തവ്‌ നു പിന്നെ എന്തുണ്ട് നേടാനായി. കരഞ്ഞു തളര്‍ന്നു ഉറങ്ങിയ അനേകം രാത്രികളില്‍ ഒരു സ്വപ്നവും നന്നായി കാണാന്‍ സാധിച്ചിരുന്നില്ല, എന്തിനധികം, പകിട്ടുള്ള ഒരു സ്വപ്നവും ഉറക്കത്തില്‍ കടന്നു വന്നീല എന്നു വേണം പറയാന്‍

റല്‍വയ് സ്റ്റേഷനിലെ വിരസമായ യാത്രപറച്ചില്‍ എങ്ങനെയും അവസാനിപ്പിച്ചു ട്രൈനില്‍ കയറുമ്പോള്‍ അമ്മയുടെ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി യ കണ്ണുകള്‍ കണ്ടില്ലെന്ന് നടിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു. പിന്നെ വെറുതെ മുഖം കാണിക്കുന്ന അച്ഛന്റെ മുഖം ഓര്‍ക്കാതിരിക്കാനും.. അച്ഛന്‍ എന്നും അങ്ങിനെ ആയിരുന്നു..ഉള്ളില്‍ ഒരു മുഖം പുറത്ത് മറ്റൊരു മുഖം..

ട്രൈന്‍ മെല്ലെ നീങ്ങിത്തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ കൈകള്‍ യാത്രികമായി ച ലി ച്ച തും..ഒന്നു നേടിയിട്ടില്ലാത്ത ഈ മണ്ണില്‍ നിന്ന് യാത്ര തിരിക്കുമ്പോള്‍ ജീവിതത്തില്‍ എന്തെങ്കിലും ആയി തീര്‍ന്നേ മതിയാവൂ എന്ന വാശി ഉണ്ടായിരുന്നു ...

വിരസമായ ജീവിതത്തില്‍...പിന്നെയും ഒരുപാടു കഷ്ടപെട്ട തും..പിന്നെ ജോലി തേടി മണല്‍ക്കാടുകളിലേക്ക് തിരിച്ചതും..സ്വപ്ന ഭൂമിയെ മനസ്സിലാകിയതറിഞ്ഞതും അറിയാത്ത പലതും സ്വയം മനസ്സിലാകി..ജീവിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചതും, പിന്നെ എപ്പോഴോ ഒരു കൊച്ച് ജീവിതം നീട്ടി കാണിച്ച കൈകള്‍ മുറുകെ പിടിച്ചു ജീവിതത്തിലെ ഒരു നാഴികകല്ലു കൂടി പിന്നിട്ടു തിരുഞ്ഞു നോക്കുമ്പോള്‍ അവിസ്വസനീയം എന്നു തോന്നുന്നുണ്ടായിരുന്നോ...
പിന്നെയും ജീവിതത്തിലെ ആര്‍ത്തഴച്ചു വന്ന സന്തോഷങ്ങളും ദുഖങ്ങളും ഈത്‌ വാങ്ങി ഇരുന്നതും തളര്‍ന്നതും..അവിടെ ഉണ്ടായ മനസ്സിലെ നീ റ്റ ലുകള്‍ ക്കൊക്കെ ഉത്തരം കണ്ടെത്താനാവാതതെ വിങ്ങി കരഞ്ഞതും...

വീണ്ടും അവിടെ നിന്ന് മഞ്ഞു പൊതിഞ്ഞ ഈ നാട്ടിലേത്തുവാനുള്ള ആവേശം ...ആവശ്യമായി മുന്‍പില്‍ മഹാമേരു വിനെ പോലെ വന്നു നിന്നപോള്‍..രണ്ടാമതൊന്ന് ചിന്തികാനാവാതെ...ഇറങ്ങിത്തിരിച്ചു ഈ മഞ്ഞു പൊതിഞ്ഞ താഴ്വരയില്‍...ഒരു സ്വപ്നത്തിന്റെ ബാക്കി ഭാഗം പൂര്‍ത്തിയാക്കാനെന്ന വണ്ണം ...ഇപ്പോള്‍ ഇങ്ങനെ ഇവിടെ....ഇരുന്നേ ചിന്തിയ്ക്കുമ്പോള്‍...
പച്ച ഇലകള്‍ക്ക് മഞ്ഞ നിറം വന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു ..
ഒപ്പം മനസ്സില്‍ മഞ്ഞപ്പിന്‌ റ്റെ ആലസ്യവും ...